Porto Pozzo is een plek waar je niet makkelijk weg komt. Er was een mistral (harde noordwesten wind) voorspeld voor maandag/dinsdag en aangezien we in Porto Pozzo goed beschut liggen tegen deze wind, besluiten we hier een paar dagen te blijven totdat de mistral overgewaaid is. We doen wat klusjes aan de boot en verder vinden we op het land wel wat we nodig hebben. Zaterdag is er ook nog een feest in het dorp waar we naar toe gaan. Op het feestje is een hoop vrolijkheid, gezelligheid en vertier en vals klinkende zangers, een soort karaoke. Ook op de boot kunnen we het nog horen en het gaat tot diep in de nacht door, zegt Renzo. Maandagmiddag arriveert dan de mistral. Met meer dan 20 knopen blaast het door de ankerbaai. Veel boten hebben krabbende ankers, moeten weer opnieuw ankeren en blijven bezig. Kortom “hafenkino”. Wij checken ons anker nogmaals door er naar toe te snorkelen en te kijken wat het anker doet als je de motor in z’n achteruit zet. Het graaft zich mooi dieper in, dus dat ziet er goed uit. Toch blijven we wat onrustig, de ankergrond is niet heel goed. ‘s Avonds neemt de wind af dus kunnen we rustig gaan slapen. Midden in de nacht komen er onweersbuien aan en daar zit weer heel veel wind in. We worden er allebei wakker van en Renzo besluit toch in de kuip te gaan zitten startklaar voor als er wat fout gaat. Midden in de nacht willen wij niet de “hafenkino” die we overdag gezien hebben. Plotseling ziet Renzo de boot van de Belgische buren losslaan van het anker en probeert ze te waarschuwen met de mooie oranje toeter. Niemand wordt er wakker van… Dan slaat de 18 meter lange boot voor ons los van het anker en die komt helaas met een noodgang op ons af. Renzo blijft toeteren, ze worden niet wakker totdat ze midscheeps op onze boegspriet met een luide bons en veel gekraak tot stilstand komen. Eerst houdt het anker beide boten, maar met vlagen van 25 knopen zetten we toch de motor vooruit om niet achteruit op de rotsen gezet te worden. Na heel wat geschreeuw heen en weer, gaan de Italianen toch van onze boegen af. Daarbij snijden ze nog wel 1 van onze ankertouwen door, maar we liggen ten minste geen van allen op de rotsen. Zij ankeren opnieuw even verderop en wonder boven wonder zit ons anker nog steeds goed, zij het iets verschoven. Veel nachtrust hebben we daarna niet meer gehad. Bij inspectie de volgende ochtend blijkt dat de schade meevalt, voornamelijk plamuur en lakwerk aan de boegen. Zo komt de klussenlijst nooit af… Bij de buren is de schade wat groter, ze hebben diepe krassen over de hele zijkant door onze boegspriet, maar verder valt het ook nog wel mee. Zoals ze zelf zeggen: “bedankt voor het opvangen, anders hadden we op de rotsen gelegen” en “sorry dat wij ze moesten opvangen”. ‘s Morgens blijken het ook nog heel erg vriendelijke Italianen te zijn, we eten ‘s middags een lekkere echt Italiaanse pasta mee en daarna combineren we een shopping trip naar de supermarkt. Wij doen het vervoer naar het land, aangezien hun bijboot ‘s nachts lek is gegaan, en zij hebben op de kant een auto staan om naar een grote supermarkt te rijden. Zo leer je ook nog veel meer over de Italiaanse keuken. De nacht ervoor voer een dronken man met een toeter door de ankerbaai, hierdoor reageerden ze niet op onze toeter. Daarnaast was hun eerste gedachte dat wij tegen hun waren aangevaren en dat zij aan de kant moesten voor ons… Dit verklaart hun relatief langzame reactie en laat weer zien dat er altijd meerdere kanten aan een verhaal zitten. Vandaag gaan we waarschijnlijk echt verder. —– At 21.8.2013 7:53 (utc) our position was 41:11.79N 009:16.58E

2 Comments

  1. klaas parrel

    Wat een stresstoestand ,
    Blij dat jullie er goed van af zijn gekomen !
    Leuke stijl van schrijven Edifh , je hebt je roeping misgelopen.
    Nog iets van Kees en Renet gehoord met die Mistral , of waren ze op tijd in Marseille.
    Nog steeds jaloers op jullie
    Klaas

  2. We (Challenger) hebben de Mistral overleefd. Harde wind (gestopt te kijken hoe hard, maar laatste getal wat we hebben gezien was 28). Hoog aan de wind teruggezeild, met (toen nog) korte felle golven. Kids aan het slapen en wij aan het werk, wakker gehouden worden door de adrealine! De door Renzo opgegeven tijd van start Mistral, hadden wij nul knopen wind!!,,Zo zie je maar weer, niets is zo veranderlijk als het weer! Was super om een paar week samen met jullie door te brengen op Corsica en.. Sardinie. We hebben het heerlijk gehad en zijn vandaag thuis gekomen en gaan weer genieten van jullie verhalen op jullie weblog. Bedankt en doe voorzichtig. Groeten van Cees, Renet en Max, Sam, Bas en Felipe.

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.