Gisterochtend zijn we ‘op tijd’ vertrokken uit Ribadeo. Het plan was om richting het westen te varen en afhankelijk van het weer in een van de baaien de stoppen, Viveiro (daar waar we nog een stamkroeg hadden tijdens de reparatie van ons zwaard de vorige reis), Carino of net om de kaap Ria de Ceideira. Het begon allemaal lekker rustig, eerst alleen de screacher op, toen ook het grootzeil erbij op de stuurautomaat lekker met vislijntjes klooien en wachten op de zon. Voorgaande dagen begonnen grouw, maar werden in de middag zonnig en ‘spaans’. Niet deze dag. Het bleef bewolkt, op zee kwam bijna een zonnetje door, maar aan de kust werd het wolkendek dikker. Bij het binnenhalen van de vislijn kwam er een mooie puzzel binnen. De lijn op de jojo had zich innig verstrengeld met de dunnere lijn van de hengel. Na een tijdje puzzelen en doorhalen moesten we een gijp maken in de richting van het land. Screacher ingerold, gijpen en weer verder puzzelen. Ondertussen leek de wind wat aangetrokken en hadden we een voorgevoel dat we beter naar de baai van Carino konden varen dan om de kaap gaan. Vislijnen uiteindelijk uit de knoop zijn we bijna bij de ingang van de baai. Het lijkt alsof de wind minder is geworden en we besluiten omdat het nog zo vroeg is om toch maar Cabo Ortega te gaan ronden. We hebben alleen het grootzeil op en de voorspellingen waren tot 15 knopen wind op de grib files. Prima te doen dus… Het begin gaat lekker, maar we hebben toch het idee dat de wind een beetje toeneemt. Net na de kaap zetten we voor de zekerheid maar het eerste rif. (zoals de cruisers mantra luidt: Als je denkt aan reven, moet je reven). Dat was een goede keuze en we varen lekker door. Om de kaap kan je heel mooi de wolken naar beneden zien rollen en oplossen voor het water, hoger in de lucht is er een hele strakke baan waar de bewolking ophoudt. In het zonlicht lijkt het water daar ook wat omstuimiger….. In de surf al snel riching de 15 knopen, dus ook maar het tweede rif gestoken. Nu hebben we nog maar heel weinig grootzeil opstaan maar toch gaan we lekker door. Naarmate we meer zon krijgen nemen de vlagen ook toe. Met vlagen van 35 knopen (8 Bf) in de rug lijkt het ons niet zo verstandig om richting de bron van die vlagen, de hele steile kust, te varen. Cedeira gaat het dus niet worden. Dan maar door richting La Coruna! Dat is nog wel 24 mijl verder, dat lijkt ons toch een verstandiger keuze en maar 2 uurtjes varen met deze snelheid. Het varen ging goed en dankzij de barberhauler setup konden we heel gecontroleerd gijpen. Er waren wel veel hoge golven en prachtige surfen van 17+ knopen, die best lang aanhielden zo af en toe… Tegen de acht uur zijn we bij de baai van Coruna. Hier is de wereld totaal verschillen, lekker briesje van het land, warm en zonnig! Nog een uurtje door de baai richting Ares en dan kunnen we in heerlijk rustig water ons ankertje gooien. De eerste keer hebben we wat wier geoogst voor de salade, de tweede gooi zat meteen muurvast. Belangrijke lessen van deze tocht: -Voorgevoelens zijn meestal waar! -Onderschat nooit een kaap. -Als het plotseling oplkaart kan je heel veel wind krijgen, zeker in de buurt van een kaap. -Onze boot is pas echt in z’n hum met lekker veel wind en hogere snelheden. Met dit weer zou een rolfok toch ook wel lekker zijn, dan hoef je niet het voordek op om de fok te hijsen. Als je langer met zo’n wind van achteren vaart kan je beter met de fok varen dan met het 2x gereefde grootzeil. Vandaag (maandag) lekker de was gedaan, beetje geknutseld en genoten van spaanse heerlijkheden zoals lokale kaasjes en jamon curado. En ook nog een lesje geleerd: -1 was per dag is genoeg met beperkte waslijn lengte op de boot. Al hebben wij met onze breedte natuurlijk wel een voordeel. —– At 01.7.2013 20:19 (utc) our position was 43:25.54N 008:14.26W