Kitesurfen en verder

Gran Tarajal is een klein dorp, waar nauwelijks touristen zijn. De enige touristen zijn eigenlijk de zeilers in de haven. Om kale muren rond braakliggende terreinen en op appartementen op te vrolijken zijn door het hele dorp muurschilderingen aangebracht. Er zijn duidelijk verschillende kunstenaars bezig geweest, maar alle muurschilderingen hebben wat met water te maken.

De buurboot heeft een kat die het geweldig vindt om de hele omgeving te verkennen. Zo bezoekt ze alle boten in de omgeving en komt ze regelmatig bij ons snuffelen en knuffelen. Als we lekker buiten zitten, komt ze er gezellig bij liggen en ze loopt naar binnen alsof het haar eigen boot is. Het liefst ligt ze onder de buiskap te slapen.

Zaterdag hadden we de eerste kitesurfles. Eerst die kite onder controle zien te krijgen zodat je niet weggesleurd wordt of vliegles krijgt. We hebben gemerkt dat het niet goed komt als je te veel aan de bar hangt, je raakt de controle volledig kwijt en mist vaak wat grond onder je voeten (dit geldt overigens niet alleen voor kitesurfen). De eerste les vindt plaats op het strand, gaan we niet het water op en gebruiken we nog geen plank. Het kiten is leuk, maar we willen natuurlijk wel het water op en in. In de les op zondag wordt dat geregeld, we leren “bodydragging”, het is de bedoeling om achter de kite aan door het water gesleurd te worden zodat je altijd terug kan komen bij het strand of bij je plank. Als je te hard gaat wordt het water happen en te langzaam kom je nergens. Als we dat onder de knie hebben, starten we met het leren van de waterstart. Het is de bedoeling dat de kite je uit het water trekt en dat je dan kan beginnen te surfen. Dat blijkt allemaal wel gecompliceerd en we hebben daarom nog een derde dag les (elke les is 3 uur). Het kijken naar de ander die de waterstart aan het proberen is, is erg vermakelijk… Je vliegt voorover van de plank af met een mooie dolfijnensprong, of valt achterover, of je staat eindelijk en dan staat je plank dwars waardoor je voorover valt. Kortom de neusjes zijn heel goed gespoeld met zout water. Maar aan het eind van de les kunnen we allemaal zeggen dat we een stukje, min of meer, onder controle hebben kunnen kitesurfen. Nu we de beginselen weten, moeten we oefenen, oefenen en oefenen en dan gaat het echt lukken!
De laatste dag van de lessen is er door de Debbies een BBQ georganiseerd voor de hele steiger en daar moeten we natuurlijk ook aan meedoen. Heel erg gezellig allemaal en heel veel lekker eten geprobeerd uit alle keukens.

De drie dagen les zijn erg inspannend, dus de laatste dagen van Bouwe en Brenda’s vakantie doen we fysiek iets rustiger aan. We gaan met het autootje het hele eiland rond. Eerst helemaal naar het noorden, via het zoutmuseum en de gigantische zandstranden rond Corralejo komen we bij de rotskust van El Cotillo waar de branding mooi op staat en we Equinox in lavastenen kunnen neerleggen. De weg terug wordt het al weer donker, dus de mooie bergweggetjes vergeten we maar even. De dag erna gaan we via het westen naar de meest zuidelijke punt van het eiland. Via een volledig verlaten weggetje dat door de bergen slingert komen we bij La Pared, een surfdorpje met prachtige zandstrandjes omgeven door rotsen. Dan verder zuidwaarts via de haven van Morro Jable en een grindpad langs de kust naar de vuurtoren op de zuidwestpunt. De uitzichten zijn schitterend, we hadden alleen even moeten tanken in Morro Jable… Gelukkig regelt Bouwe een tankje benzine bij de buggytour organisatie en hoeven we niet te duwen. Dan gaan we ook nog even de bergpas bij Cofete over waar je letterlijk wegwaait en nog een stukje naar beneden tussen de cactussen door. Ook hier zijn de vergezichten onvergetelijk. Dan wordt het al weer zo laat dat we rechtstreeks naar de boot gaan. Bouwe en Brenda willen nog even gedag zeggen tegen Luc en Debby van de Plucky Lady en dan is het zo gezellig dat we de hele avond blijven…

Donderdagochtend vroeg zwaaien we Bouwe en Brenda uit vanuit het ontbijtcafe. Zij terug naar het vliegveld en wij gaan ons snel voorbereiden op de overtocht naar de Kaap Verden. Als eerste moeten we shoppen. Voor 2 maanden boodschappen doen valt nog niet mee. Er zitten 2 grote supermarkten in het dorp die beide een thuisbezorgservice hebben. We gaan eerst naar supermarkt 1, waar we nog niet eerder geweest waren, en kopen alles wat in de aanbieding is en op ons lijstje staat. Vervolgens naar supermarkt 2 waar we de rest kopen. In totaal zijn we er ongeveer 5 uur mee bezig, maar dan heb je ook wat… Nog even naar de viswinkel voor nieuwe haakjes enzo zodat we onderweg ook nog wat “boodschappen” kunnen vangen. Dan terug naar de boot en wachten op de levering. Supermarkt 2 was er binnen een half uur, supermarkt 1 kwam pas om 10 over 9 alles brengen. De boot ligt weer een paar cm dieper, maar voorlopig komen wij niet om van de honger of dorst. Op de foto zie je ongeveer 1/3 van de boodschappen…

Vrijdag de laatste voorbereidingen. Dinghy carieb-klaar maken. We hebben gele rubberverf gevonden en nu is de dinghy goed herkenbaar. Daarnaast nog meer shoppen, opruimen en wassen. Helaas waren de bouwmarkten en botenwinkels niet open om de laatste technische klusjes uit te kunnen voeren, maar zaterdag kunnen we nog wat doen voordat we hier echt weg zijn. Als de nu bekende voorspelling van het weer klopt, gaan we zaterdag beginnen met de oversteek naar Sal, het meest noordoostelijke eiland van de Kaap Verden.