Donderdagochtend opgestaan om 5 uur. Het was nog helemaal donker. Even koffie en een paar broodjes, de boot klaar maken voor vertrek en bij het eerste daglicht varen we weg van Boa Vista. Tegelijk met ons vertrekt er ook een catamaran. De wind is enigszins vlagerig en we wisselen de hele dag tussen fok en screecher bij het grootzeil. Ergens halverwege zien we dolfijnen! Een hele groep komt springend naar ons toe en spelen rond de boot en in de boeggolven. Om 12 uur hebben we al weer land in zicht, maar het duurt nog een hele tijd voordat we echt in de buurt van de bestemming aan de andere kant van het eiland komen. Als we de zuidpunt van het eiland ronden, zie we de cat een rif zetten en wij volgen hun voorbeeld. Net voorbij de kaap wordt de wind erg vlagerig en draait alle kanten op. Het is helemaal afhankelijk van de heuvels en valleien op het eiland waar de wind vandaan gaat komen. Vlak voordat we bij Porto do Tarrafal, de eindbestemming voor de dag, zijn valt de wind helemaal weg en laten we de zeilen zakken. De catamaran loopt voor ons binnen en wij ankeren naast hun. We hebben foto’s van elkaar genomen en die avond borrelen we gezellig even bij hun aan boord en wisselen de foto’s uit. Sao Nicolau ziet er vanaf de boot erg mooi uit met steile kliffen en hoge bergen, maar in de haven is het erg warm omdat er geen wind is en volgens de verhalen kun je er beter niet zwemmen omdat er haaien zouden zitten door de visverwerkingsfabriek in het dorp. We beslissen dan om toch maar door te gaan naar Santa Luzia, 1 van de onbewoonde eilanden tussen Sao Nicolau en Sao Vicente in. We ankeren voor een heel erg lang strand. Volgens de pilot zijn hier “willywaws”… Nu weten we wat dat zijn… Soms is het windstil, dan een heel erg harde vlaag van links, dan van rechts, van voor en dan van achteren. De boot wordtn alle kanten op geslingerd. Het anker zit goed vast, maar de rukken aan het anker en het schrapen van de ankerketting over een paar rotsen maakt het slapen hier wel erg onrustig. Zaterdagochtend gaan we eerst snorkelen in deze prachtige, heldere baai. Meteen onder de boot zien we al een grote grouper en scholen kleinere visjes. Even verderop, richting kust, roept Roos ineens enthousiast “een haai”. Renzo en Edith zwemmen zo snel mogelijk richting Roos om mee te kijken, Margriet zwemt zo snel mogelijk richting de boot om er binnen no time op te klimmen! Nadat wij de haai bewonderd hebben onder de richel in een rots, zijn we Margriet kwijt maar die blijkt dus al op de boot te zitten. We wisten niet dat ze zo snel kon zwemmen… Wij gaan verder en kijken nog even rond op het strand. Volgens mij 1 van de mooiste plekken op de wereld. Terug naar de boot gaan we via een andere route en daar vinden we nog een grote angelfish en een stonefish. Bij de boot halen we nog even de ankerketting tussen de stenen vandaan en dan is het echt tijd om te vertrekken. We hebben een mooi zeiltochtje naar Mindelo langs de noordkust van Sao Vicente en we komen weer in de bewoonde wereld. Mindelo geeft echt een stadsgevoel na alle dorpen die we gezien hebben op de Kaap Verden. Ook zijn hier weer veel andere cruisers die zich aan het voorbereiden zijn op de oversteek. Bij het ankeren zien we de Makaio van Ken en Nina (eerder mee ge-BBQ-ed op Graciosa) en de Feeks meteen. Als we naar de kant gaan, gaan we even bij de Feeks langs en krijgen we ook de plaatselijke informatie over waar we de dinghy kunnen achterlaten en waar de beste pizza te krijgen is. Margriet en Roos trakteren ons op pizza als laatste avondmaal samen. Zondag moeten ze weer inpakken en vertrekt hun vliegtuig naar Sal waar ze nog een dagje hebben voordat ze terugkeren naar Nederland. —– At 24.11.2013 12:22 (utc) our position was 16:53.01N 024:59.69W