Vanuit Guernsey gaan we weer naar de Franse kust. Als we gaan nog geen idee hoe ver we kunnen komen met de variabele lichte wind. Eerst met stroming en wind nog wat westwaarts, maar als we dan naar de Engelse zuidkust zeilen, gaan we overstag. Als de wind helemaal weg valt gaan we op zoek naar de dichtstbijzijnde ankerplek, en dat is bij Ile de Brehat. Het is nog wel een paar uur motoren.
Tegen de avond komen we aan, net bij de kentering van het tij. De ankerplek is onaards mooi, en het ziet er rustig uit. Nog 1 andere boot en alle ruimte. Na een verkenningsrondje gooien we het anker.
Suzy vindt het fantastisch omdat er geen andere mensen in de buurt zijn en springt over de hele boot. Dan glijdt ze uit en zijn we heel blij met het tuigje en touwtje. Renzo trekt haar meteen uit het water, alleen 2 natte voetjes. Met deze stroming was ze anders nooit meer bij de boot gekomen.
Midden in de nacht, als de stroom gedraaid is worden we wakker van een anker dat zich opnieuw moet ingraven en een ankeralarm dat af gaat. Toch niet zo relaxed met die stroming. Maar wat is het hier mooi.