Sailing Equinox
Het is mooi weer, zonnig en warm en in de middag is er een landwindje waar we lekker op kunnen varen. We gaan niet al te vroeg weg en zeilen rustig naar het zuiden, het gaat niet heel snel, maar we komen op tijd aan in Figuera da Foz, nog met daglicht.
De ochtend begint met uitslapen. Zo’n lange dag zeilen was best vermoeiend. Daarna bij de Noordster op de koffie, want Gerben is vandaag jarig. Vanaf de middag is er weer een mooie noordwesten wind voorspeld en deze willen we pakken om verder naar het zuiden te zeilen. Om 12 uur varen we weg bij Leixos, en deze keer is de voorspelling perfect voor ons. Een vlakke zee en de wind schuin van achter. Champagne sailing!
Even later zwemmen er ook nog wat dolfijntjes rond de boot.
We zijn al vroeg bij Aveiro, de stroom loopt nog hard naar buiten in deze rivier, dus het laatste stuk naar de baai van Jacinto gaat langzaam.
Deze rit geen visje gevangen tot teleurstelling van Suzy, dus als we voor anker liggen gooit Renzo toch even de hengel uit. Binnen no time hangt er een kokkel aan, dat hebben we echt nooit eerder gezien.
De kokkel gooien we terug. Even later weer beet! Nu een echte vis, een poon. Suzy blij, ze krijgt kop en staart, en wij de rest in een soort van paella.
De zonsondergang is hier bijzonder mooi.
We staan vroeg op om bij zonsopkomst weg te kunnen en een stuk naar het zuiden te komen. Er zijn vandaag meerdere Nederlandse boten die hetzelfde idee hebben. In Ria de Vigo hebben we nog weinig wind, maar als we verder naar open zee komen trekt het gelukkig wel wat aan.
Bayona voorbij wordt de wind stabieler en kunnen we de roze spi zetten. We halen bijna alle Nederlandse boten in.
Als we bij Povoa de Varcim zijn, vinden we het nog geen tijd om te stoppen. We gaan door naar Leixos, zoals bijna al die Nederlandse boten.
Dinsdag 24 september begint met heel veel regen. Als deze stopt, komen we de boot uit en klussen wat. Er is altijd wat te doen.
Woensdag 25 september gaan we naar Vigo, we hebben een nieuw matras nodig en in Vigo zit een Ikea. Dan kunnen we even proefliggen op dat matras, hopen we. De Equinox laten we liggen in Moaña en we gaan met de ferry. Einde van de middag is er veel wind en regen voorspeld, dus dan is het makkelijker om met de ferry te gaan. Als we bijna in Vigo zijn, vaart ook net de Noordster Vigo binnen. Wat een toeval.
We gaan niet rechtstreeks naar de Ikea, we doen een leukere route via het oude centrum en vervolgens door het park met een fort op een heuvel. Dat fort is heel veel trappen omhoog, maar het uitzicht maakt het goed.
Na het park kunnen we naar de Ikea, die zit net buiten de stad. We zien er al tegenop om een hele route in de Ikea te lopen. Als we bij het winkelcentrum komen waar de Ikea zit, moeten we toch even zoeken waar het zit. Uiteindelijk vinden we het.
De kleinste ooit! Geen kilometerslange gangpaden, en ook niet het matras dat we zochten en geen Zweedse gehaktballetjes. Een beetje gedesillusioneerd gaan we verder en hebben ergens onderweg een uitstekende Spaanse lunch.
Nog even wat sightseeing door de regen en wind op de terugweg naar de ferry en even bij de Noordster langs. Als we eind van de middag bij de ferry terminal komen zien we geen boot. Bij wat navraag blijkt dat de ferry niet meer vaart vanwege de wind, en wij hadden ons nog wel verheugd op een woeste terugrit! We moeten met de bus terug. Een Spaanse moet dezelfde kant op en neemt ons mee naar de bushalte. En dan, wat een geluk hebben we, komt haar vriend langs en kunnen we meerijden naar Moaña. De hele nacht stormt en regent het, maar wij hebben er geen last van.
De donderdag is nog een boodschappen- en klusdag. Vrijdag willen we echt weer een stuk verder komen.
Vandaag ook maar een klein stukje verder naar het zuiden, dus we kunnen rustig wakker worden met koffie voordat we het anker weer ophalen en de motor starten. Bijna geen wind vandaag en zonnig. We motoren weer dicht langs de kust.
Voor Moaña liggen heel veel fishfarms. We kunnen er tussendoor zien we. Helaas geen vis mee kunnen nemen.
In Moaña gaan we de haven in. Er is slechter weer op komst en dan is het fijner in een haven.
De ochtend begint weer met potdichte mist.
We liggen nog geen 100 meter van het strand en we zien er helemaal niets van. Met een koffie even afwachten tot er weer een wereld is. Als er zicht is, gaan we nog even een wandeling door Ribeira maken.
Er staat een beetje wind, net genoeg voor ons om te zeilen. Dus terug naar de boot, anker op en door naar de volgende plek.
De ochtend begint met potdichte mist. We kunnen de Noordster nauwelijks zien, en we zien helemaal niets van de rotswand waar we achter liggen of het dorp. We wachten nog maar even af voordat we verder gaan. In de middag klaart het wat op, de Noordster is dan al lang vertrokken, en dan gaan wij ook verder.
We varen weer dicht langs de kust, tussen allerlei rotsblokken door. Supermooi en spookachtig bij deze mist.
We ankeren bij Ribeira, daar trekt de mist even weg.
Op Navily, onze digitale gids voor mooie ankerplekken, staat aangegeven dat je met de dinghy naar een waterval kan. We halen eerst Gerben en Yolande op en gaan dan naar de rivier toe. Het wordt al snel heel ondiep, het is bijna laag water. We komen niet zo ver met de dinghy, dus parkeren we deze op het strand en gaan te voet verder. Als we onder de brug door lopen, ziet de hele omgeving er anders uit. In plaats van een dorp aan zee, ziet het er meer uit als een bergdorpje met een riviertje. Langs de oever lopen we omhoog.
Bij het kleine haventje zien we de waterval al, het is best een toeristische plek. Er is vanaf dat haventje ook een heel looppad naar de waterval aangelegd.
Op de terugweg moet de dinghy een heel stuk verder gedragen worden voordat we bij zee zijn. Dat gaat een stuk makkelijker met z’n 3-en.
Net na de Noordster trekken wij ook het anker op en gaan door naar Corrubedo. We varen samen met ze dichtbij de kust, vanwege de orca’s die hier met zeilbootjes spelen. Ria de Muros steken we over door dieper water, dat is even spannender, maar geen vinnetje gezien.
In Corrubedo liggen ook al geen andere bootjes, het lijkt erop dat we na het seizoen hier rond zeilen. Gerben en Yolande koken voor ons deze avond, gezellig en lekker.
Midden in de nacht schrikken we wakker van geproest, gebonk en een boot die vreemd beweegt. Het is compleet windstil en er zijn geen andere boten te dichtbij. Wat gebeurt er!
Als we uit het raampje boven het bed kijken zien we de ankertouwen heen en weer bewegen en schrikken we ons rot van het geproest naast ons. We krijgen zelfs een zoute douche erbij. Daarna zien we een grote neus verschijnen langs de drijver. Een dolfijn is aan het spelen met onze ankerlijnen. Niks aan de hand dus, de dolfijn horen we nog een tijdje spelen. We hebben geprobeerd het te filmen, maar helaas was het te donker daarvoor.
Als we de volgende ochtend vertrekken, zwemt de dolfijn met ons mee. Echt helemaal de baai uit.
Buiten de baai, staat er een rustige zuidenwind en kunnen we zeilen. We kruisen op naar Kaap Finisterre. Weer een mijlpaal gehaald!
Het is mooi weer, maar niet helemaal helder door de bosbranden in Portugal. Achter de kaap steken we over naar Ezaro, daar kunnen we morgen met de dinghy naar de waterval.
Gedurende de avond en de nacht is de wind weer afgenomen en kunnen we weer verder.
Deze tocht gaan we kaap Malpica ronden en bij elke kaap is het zo dat de wind behoorlijk veel toeneemt, altijd iets om rekening mee te houden. We willen dicht bij de kust blijven vanwege de orca’s. Daar zwemmen ze blijkbaar niet zo graag. Daarom gaan we tussen kaap Malpica en en klein eilandje boven de kaap door. Er zitten nog wat ondieptes in deze route, maar het is mooi om de kust van zo dicht bij te bekijken. Je ziet er alleen niet zo veel van op een foto.
Het zeilt goed met de wind in de rug en zon in de kuip. We hebben deze tocht alle zeilen kunnen gebruiken.
Tegen de avond zijn we bij Camariñas. Als we voor anker liggen zie je aan de ene kant de mistige lucht door de bosbranden in Portugal, maar hier is nog zon.
Een relaxed dagje in Ares. We proberen te suppen. Dat valt nog niet mee op de wiebelige surfplank, vooral omdat het water ijzig koud is en je er echt niet in wil vallen. ‘S Avonds doen we nog een gezellige bbq met de Noordster bij ons aan boord, zodat Suzy fijn rond kan rennen.
De volgende dag wilden wij doorgaan naar Camariñas maar als we de nieuwste voorspelling zien, blijven we in Ares. We moeten de windmolen weer repareren, de vorige reparatie was helaas tijdelijk, maar we denken het probleem nu gevonden te hebben. De stopknop maakte af en toe geen goed contact.
In de middag kan de windmolen weer echt goed getest worden. Meer dan 30 knopen wind in de ankerbaai is niet echt relaxed, maar het anker houdt en de windmolen blijft het doen.
We hebben contact gehad met de Noordster, zij liggen in La Cedeira, iets verder dan wij, we besluiten om samen naar Ares te gaan. Dan kunnen we weer gezellig bijkletsen. We moeten om de 2 noordelijkste kapen van Spanje heen en daar staat vandaag behoorlijk wat wind volgens de voorspelling, gelukkig wel van de goede kant.
Om 9 uur zijn we weg en varen we de baai van Viveiro uit. Het is nog rustig en we varen tussen het eilandje en de kust door, de kortste weg.
Na de 2 kapen, op weg naar het zuiden, begint het echt te waaien! De wind valt echt van de bergrug af. Met dubbel rif en fok lopen we 16 knopen en dan hebben we nog steeds meer dan 30 knopen wind in de rug. Als het even later wat rustiger wordt hebben we tijd voor filmpjes en foto’s.
Even later springen er ook weer wat dolfijnen voor de boot.
Na de volgende kaap, bij La Cedeira, is de wind weg en moeten we zelfs even motoren om vandaag nog aan te komen in Ares. Even later waait het weer lekker en hebben we een eindsprint de baai in op vlak water. De Noordster ligt er al, we ankeren ernaast. We borrelen gezellig samen aan boord en gaan daarna naar het dorp om samen wat te eten.
Vrijdag is de voorspelling dat we oostenwind krijgen in de loop van de dag. We kunnen pas om 11 uur vertrekken omdat we hoog water nodig hebben voor het uitvaren. De voorspelling komt uit, als we bij Viveiro zijn hebben we dik 20 knopen wind in de rug. We vinden het genoeg voor vandaag en ankeren voor een leeg strand. Eerst hebben we nog harde windvlagen, maar in de nacht wordt het bladstil.
Achter ons ankeren tientallen vissersbootjes, die allemaal weggaan als het donker wordt.
Wij proberen ook nog een visje te vangen, maar helaas, geen vis op de bbq.
In Viveiro blijven we een dagje liggen en doen vrij weinig.
We blijven een paar dagen in Navia. Woensdag zijn er hoge golven en als we achter de boot kijken naar de monding van de rivier dan zien we ook brekers. Daar willen we niet doorheen. We doen wat achterstallige klussen en heel veel boodschappen.
Donderdag is het erg regenachtig. We hebben geen zin om door dit vieze weer te varen en blijven nog een dag liggen. We doen nog wat klusjes en lopen wat door het dorp. Het is totaal niet toeristisch, maar het is leuk en authentiek. Ook Suzy houdt niet van de regen en blijft onder het kuiptentje zitten.
Vandaag, dinsdag 10 sept, willen we weer zo ver mogelijk naar het westen gaan, langs dit stuk kust zijn eigenlijk geen goede ankerplekken, alleen wat kleine haventjes. We kunnen niet vroeg weg, aangezien de havenmeester er pas om 10 uur is en we moeten de sleutels bij hem inleveren. De wind voorspellingen zijn goed, dus we dachten ook wel een eindje te kunnen varen. In het begin viel dat nog tegen, maar in de middag begint het lekker te varen. De vislijn hangt weer uit, als we plotseling een enorme tonijn naast de boot zien springen. Even later ratelt de vismolen als een dolle, Renzo probeert hem nog binnen te halen, maar de lijn breekt meteen. Deze was een maatje te groot voor ons, helaas. Even later hangt er een nieuw vislijntje uit en bijt een mooi formaat bonito. Suzy hoort het meteen en komt direct kijken of er voor haar ook wat te snaaien is. Normaal wil ze niet naar buiten als we zeilen…
Even later springen er wat dolfijntjes bij de boot.
In de avond zijn we bij Navia en besluiten daar binnen te varen, ondanks de berichten dat de invaart lastig kan zijn, Renzo houdt wel van die uitdaging. De timing is goed en de zee is rustig, en het valt heel erg mee, geen brekers gezien.
In Navia is 1 steiger waar we kunnen liggen, we liggen er super rustig ondanks dat we de golven in de monding van de rivier kunnen zien.
De haven van Gijon vinden we te duur, maar we hebben ook geen zin om heel ver te gaan. Net voorbij de buitenste havenpieren van Gijon ligt Candás, een klein vissersdorpje met plek voor een paar zeilboten. We liggen er als enige toerist.
In de haven zien we een restaurant dat ons wel aanstaat. Volgens de locals op een bankje is het heel goed en we hebben er ook echt van genoten, allemaal typisch Spaanse visgerechten.
Zwemmen in de haven is hier niet aan te raden met enorme kwallen rond je boot.
Het is een mooie dag met een lichte westenwind. Weer de wind tegen, maar zo weinig dat we fijn kunnen varen. Alle buren zijn inmiddels al vertrokken als wij ook gaan, ook al is het nog vroeg in de ochtend.
Naar Gijon is maar 25 mijl, dus we hebben de tijd en kruisen vrolijk verder. Als we verder van de kust zijn, worden de golven wat minder aangenaam, dus we blijven dicht bij de kust. Opeens ratelt de hengel, beet! De boot wat afremmen en binnenhalen, we hebben een bonito gevangen! Dat wordt feest vanavond!
Suzy ruikt het meteen en komt tevoorschijn uit het vooronder. Kijken of er voor haar ook wat te snacken is, ze krijgt de kieuwen. Kan ze lekker op kauwen.
Door deze actie zijn we wat verder van de kust dan gewenst en we gaan snel weer terug. Dan draait de wind ook nog in ons voordeel en in plaats van nog verder opkruisen kunnen we het in eerste instantie net halen en later zelfs ruim halen. Dat is een mooie meevaller. Gerben en Yolande van de Noordster staan toevallig op een uitzichtspunt en zien ons langs zeilen.
In Gijon aangekomen, blijkt het een echte feestdag en feestweek te zijn in Asturië. Er speelt een bandje op de kade, alle terrassen zitten vol en de kade ziet zwart van de mensen.
Eerst even de stad verkennen. We liggen midden in de oude visserswijk, het leukste deel van de stad.
We hebben niet veel tijd voor de verkenningstocht, we hebben met de Noordster afgesproken om samen de bonito te bbq-en. Het was weer gezellig en lekker.
De wasmachine en droger zijn gratis in deze haven! Daar moeten we van profiteren, bijna alle kleren en beddengoed zijn vies. Er is 1 wasmachine en 1 droger, maar die mogen niet tegelijk gebruikt worden. Het is me gelukt om in 1 dag 5 wasjes te draaien en te drogen. Het was weer een drukke dag… De hele dag heen en weer gelopen tussen de boot en de wasmachine, zo spreek je ook alle andere lange afstandzeilers. Er liggen Zweden, een Noor, Ieren en Engelsen aan dezelfde kade. Allemaal met een eigen verhaal en allemaal gaan we dezelfde kant op, richting zuid. We spreken ze vast nog vaker.
En omdat de was doen heel saai is, hebben we ook de omgeving verkend. Ribadesella is een mooi oud stadje, met kleine straatjes en lieflijke pleintjes. We zijn ook de heuvel waar we omheen moesten varen opgeklommen. Aan de zeezijde zijn bijzondere rotsformaties, waar de golven doorheen klotsen.
De Noordster vertrekt al om 5 uur ‘s ochtends richting Gijon. Wij zijn niet zo’n ochtendmensen en vinden vertrekken om 7.30 echt heel vroeg. We hadden het zeil nog willen repareren, maar dat is niet gelukt. Vandaag is er weinig wind, dus varen we met een volledig grootzeil, ondanks dat er onder het 1e rif een scheur zit. Als dat verder scheurt, zetten we wel het 2e rif. De baai van Santander uit hebben we nog wat wind en 1 a 2 uurtjes lang zeilen we lekker door.
Daarna wordt de wind wisselvallig. Soms zeilen we redelijk om even later weer te hobbelen op de golven. Tegen de avond zijn we in de buurt van Ribadesella en besluiten daar binnen te varen, ondanks de spannende invaart volgens de berichten. Of voor Renzo, dankzij de spannende invaart, hij vindt dat leuk. We hebben geprobeerd vast te leggen hoe spannend het was met de hoge deining en golfsurfers naast de boot, maar het is bijna niet te zien dat de doorgang zonder brekers iets breder is dan de Equinox.
De haven van Ribadesella lijkt wel in een bergmeertje te liggen, zo rustig en mooi is de omgeving.
We wandelen nog even naar het strand, bij binnenkomst zag dat er mooi uit met allemaal grote oude en statige herenhuizen, een boulevard en heel veel golfsurfers in het water.
Het blijft regenachtig, dus in plaats van een wandeltochtje gaan we toch maar verder westwaarts. Er zijn buien, met wat windvlagen erin, die we ook nog tegen hebben. Eigenlijk dus een zeiltocht tegen onze principes in… Het grootzeil is er ook niet mee eens en het reefoog van het eerste rif scheurt volledig los. Nu is het zeil echt op. Gelukkig niet te ver van Santander, op de motor gaan we Santander in.
Bij Santander is een mooie ankerplek bij het vliegveld. Daar liggen super rustig, er valt werkelijk niets te beleven.
De volgende dag lopen we met Yolande naar de enorme supermarkt. Op de kaart leek het nog dichtbij, maar het is zeker zo’n 4 km lopen rond het vliegveld door de regen.
In de avond klaart het op, morgen weer verder met beter weer.