Tag: 2024

De Equinox gaat overwinteren in Punta Umbria, wij gaan terug naar Apeldoorn. Maar voordat we de boot achterlaten, hebben we wat klusjes te doen. Schoonmaken, de voorzeilen eraf halen, nieuwe fok passen, lijnen spoelen, buitenboordmotor winterklaar maken, watermaker conserveren en zo nog meer op het lijstje.

De nieuwe fok ziet er goed uit, maar we kunnen de rits waarmee de fok aan de stag zit niet helemaal dicht krijgen. De oplossing is bedacht, maar die kunnen we pas volgend seizoen uitvoeren.

We hebben een paar weken voor de klussenlijst, dus er blijft ook nog tijd over voor leukere dingen, zoals een mooie fietstocht naar Huelva. Het eerste stuk fietsen we over een zandpad, mooi maar niet het handigste voor een fietstocht naar Huelva.

Daarna is er een fietspad aangelegd door pijnboombossen en een moerassig gebied met zoutpannen en flamingo’s.

Huelva is een mooi oud stadje, met wat gezellige pleintjes en smalle straatjes. We dwalen wat rond en hebben een lekkere lunch op een pleintje in de zon.

Op de terugweg fietsen we langs de oude pier waar vroeger de materialen van de mijnbouw werden verscheept.

Elke avond gaat Suzy op pad om de omgeving te verkennen. Alle boten in de omgeving moet geïnspecteerd worden en achter op de drijver kan ze heel goed alle vissen zien, er zijn er heel veel. Ze is gek op vis en Renzo vangt de laatste niets meer voor haar, dus probeert ze het zelf. Na wat pogingen, moet ze toch wat verder richting water om ze te vangen en daar gaat ze. We horen meteen de hardere plons en checken of we haar kunnen vinden. Ze is rondjes om de boot aan het zwemmen om eruit te kunnen klimmen, maar helaas, het lukt niet. Dan springt Renzo er met al zijn kleren aan in als reddende engel, hij zwemt ook rondjes rond de boot achter Suzy aan. Uiteindelijk krijgt hij haar te pakken en kan haar op de steiger zetten. Flink geschrokken rent ze zeiknat naar binnen.

Nu is de binnenkant van de boot ook zout en nat. Renzo staat op de kant te bibberen van de kou. Snel douchen! De havenmeester vroeg zich al af of Renzo er in gevallen was. Het is hier verboden om te zwemmen vanwege de stroming. Gelukkig was er weinig stroming op dat moment, anders waren we haar kwijt geweest. Zo stroomde het vandaag.

Vandaag weer vroeg op, het is meer dan 50 mijl naar Punta Umbria, weinig wind en we willen er rond 5 uur zijn omdat het dan hoog water is en er geen stroming staat. Iets na 8 uur zijn we weg en hebben nog een beetje wind waarmee we de baai van Cadiz uit kunnen zeilen. We zeilen tot de wind er helemaal uit gaat en dat is op ongeveer dezelfde plek als dat we op de heenweg zo veel wind kregen. Daarna op de motor verder. We proberen vis te vangen waar echt heel veel vissers ook aan het vissen zijn.

Ik denk dat die vissers alles al gevangen hadden, wij helaas niks. Dichter bij Punta Umbria is er wat meer wind en we hebben een eindsprint zodat we precies om 5 uur aanleggen in de haven. Normaal gesproken hebben we niet zo’n goede planning.

Maandagochtend vroeg op om met het eerste daglicht de baai bij La Linea uit te varen. We hebben vandaag zon en een briesje uit het oosten. Perfect om de straat van Gibraltar van oost naar west te zeilen.

We zetten meteen het nieuwe grootzeil. Even het luie zweet eruit, het is weer echt een stuk verder hijsen.

Maar er is nog nauwelijks wind, dus tot aan Tarifa moet de motor erbij.

Daarna begint het te waaien en zeilen we heerlijk met de wind mee.

Het loopt zelfs zo lekker dat we besluiten om Barbate over te slaan en meteen door te gaan naar Cadiz. Daar komen we in het donker aan, maar omdat we de baai kennen vinden we het geen probleem.

Woensdag aan het eind van de dag blijkt dat de top van het grootzeil nog een kleine aanpassing nodig heeft. Donderdag gaan we daarvoor weer naar Gibraltar, daar is een grotere winkel voor allerlei dingetjes voor de boot. Zo kunnen we ten minste ook weer lekker wat sightseeing doen. Het weer werkt ook mee, we hebben af en toe zelfs een beetje zon.

Het dingetje voor de boot hebben we gevonden, daarna hebben we een geweldige lunch bij een Indiaas restaurant in Gibraltar.

En nog wat rondlopen door de stad, tax free shoppen. Ik krijg alleen nooit het idee dat het echt goedkoper is, maar ze hebben goede whiskey voor Renzo.

Vrijdag regent het weer en proberen we de fok erop te zetten. Dat lukt helaas niet, de bevestiging is te smal. Daar moeten we ook nog een oplossing voor vinden. Elke dag vliegen er groepen Flamingo’s voorbij. Meestal te ver voor echt goede foto’s, maar toch gaaf.

Zaterdag moeten we er weer even uit, vooral heel veel boodschappen doen bij een gigantische Carrefour supermarkt. We zwerven nog wat door La Linea en ontdekken een gezellig pleintje met terrasjes. Het is hier ook leuk.

Zondag gaan we nog wat meer van La Linea verkennen. Er blijken nog meer leuke pleintjes en straatjes te zijn. En wat nog belangrijker is, aan de andere kant van La Linea ligt de Middellandse Zee. Aangezien we dit jaar niet verder varen, moeten we deze minimaal toch gezien hebben.

Maandag gaan we weer terug door de straat van Gibraltar.

Maandagochtend bellen we vol goede moed rond naar de havens in Gibraltar. We hebben een plek voor de Equinox nodig om even aan te leggen, in te klaren, zeilen ophalen en dan kunnen we weg. De havens geven aan dat er ná november misschien wel een plek is. Meer dan een maand wachten, dat zien we niet zo zitten! Ze geven ook aan dat we niet met de dinghy de haven in mogen komen. En over de grens wandelen met de zeilen is ook geen optie. We worden er wat moedeloos van. De hele dag regent het ook hard, dat helpt ook niet mee. Morgen maar eens Gibraltar in wandelen, kijken of dat helpt.

Dinsdagochtend regent het gelukkig maar even en daarna is het droog. We gooien de dinghy in het water en varen naar de haven in La Linea, dat mag wel. Vervolgens lopen we de grens over. De grens is ook meteen de landingsbaan van het vliegveld.

In Gibraltar gaan we op zoek naar een plek waar we Equinox even neer kunnen leggen om de zeilen in te laden. Plek genoeg zien we!  We vragen nog wat rond en hoera! We kunnen de zeilen brengen en dan met de Equinox ze op komen halen. Snel naar het magazijn, dat ook in de buurt is, om ze op te halen voordat ze zich bedenken. Bij het magazijn zijn ze ook supervriendelijk en brengen ze de zeilen zelfs weg! We hoeven niet eens te sjouwen!

Vervolgens lopen we zo snel mogelijk terug naar La Linea om de Equinox op te halen en naar Gibraltar te varen, even aanleggen, zeilen inladen en weer terug naar La Linea. Alles klaar in een uurtje of 3, dit hadden we gisteren niet durven verwachten.

We beginnen meteen met het nieuwe zeil er op te zetten.

We zijn nog niet klaar als het donker wordt, volgende dag moeten we de latten nog op maat maken en erin zetten.

De woensdag gaan we verder met het zeil tussen de buien door. Die periodes worden zo kort dat Renzo zijn zeilpak aantrekt en gewoon in de stromende regen verder werkt. Daar zijn geen foto’s van, het regende te hard.

De zeiltocht van Barbate naar Gibraltar moet je goed plannen om prettig door de straat van Gibraltar te komen. Er staat veel stroming en de wind wordt hier ook altijd veel meer dan voorspeld is. Vandaag moeten we rond 8 uur weg uit Barbate om de hele weg stroom mee te hebben. En er staat een rustige westenwind, ook ideaal voor ons.

We kunnen fijn langs de kust zeilen tot Tarifa, het gaat niet hard met dubbelrif, maar snel genoeg voor het tij.

Bij Tarifa, waar het 300 dagen per jaar windkracht 8 waait, is er nauwelijks wind meer en zetten we de motor erbij. Soms kunnen we zeilen, soms is er geen wind.

De hele straat van Gibraltar zeilen we dicht langs de kust. Na de laatste bocht zien we de rots van Gibraltar liggen. We zijn er!

We ankeren bij La Linea, net op Spaans grondgebied tegen Gibraltar aan. De zeilen liggen klaar voor ons, morgen (maandag) eens gaan regelen hoe we die aan boord kunnen krijgen.

We blijven nog een dagje in Barbate. Er is een groot natuurpark dichtbij waar we al langs gevaren zijn. Vanaf zee zag het er mooi uit.

Het is druk op de wandelroute, blijkbaar is deze ook populair bij de plaatselijke bevolking. En terecht, het is een mooi zandpad een stukje langs het strand en dan omhoog door de pijnboombossen naar een toren.

We hebben ook uitleg gekregen bij deze toren en we zijn in en op de toren geweest. De trap zat in de 2 meter dikke muur verborgen.

Er zijn er meerdere van langs deze kust en ze werden gebruikt voor de verdediging van de kust en signalen aan de buren door te geven. De pijnboombossen zijn lang geleden aangeplant, eerst waren er alleen duinen en was het een grote zandvlakte. Door de pijnbomen hadden de vroegere bewoners meer bescherming tegen aanvallers van zee.

In de middag gaan we nog even Barbate in. Langs de boulevard zijn veel terrasjes en restaurants, maar verder is er niet zo veel te beleven.

En er is een hokje voor hoge nood…

Op vrijdag 25 oktober is de wind naar het noordwesten gedraaid. Prima om de tocht naar Barbate te zeilen, pal voor de wind. We blijven weer dicht bij de kust. Bij elke hoek in de kust neemt de wind weer wat toe, om vervolgens weer af te nemen, maar deze keer blijft het erg relaxed zeilen. Bij kaap Trafalgar wordt de zee wat onstuimiger.

Om ná die kaap mooi rustig te zijn. In Barbate gaan we de haven in. Eerst krijgen we een te kleine box toegewezen en liggen we bijna op de rotsen, daarna krijgen we toch een ruime plek recht onder de lampen. Ook ‘s nachts wordt het daar niet donker.

We vertrekken vroeg om de stroming mee te hebben de Ría Guadiana uit. Het is vandaag hetzelfde weer als gisteren, dus komen en willen we niet ver en zeilen we rustig oostwaarts. Eerst denken we voor anker te gaan in de Ría Odiel, maar op het laatste moment besluiten we toch in de haven aan te leggen. We zitten ondertussen bijna bij hoogwater, dus de stroming is minimaal. Dat is heel fijn bij het aanleggen. 

Punta Umbria is een slaperig stadje met een groot strand, waar blijkbaar alleen in de zomermaanden veel toeristen komen. Nu is het in ieder geval heel rustig.

In de avond staat de stroming naar buiten en komt op de achterkant van de boot. Het lijkt wel alsof we heel hard achteruit varen, het kolkt er ook hard omheen. Geen plek om te zwemmen, ook niet voor Suzy!

Hier blijven we een paar dagen liggen om goed weer richting Gibraltar af te wachten.

Zaterdag 19 oktober is het prachtig weer, de zon schijnt, het is lekker warm en er is een briesje vanuit het westen. De nieuwe zeilen zijn onderweg naar Gibraltar, dus willen wij ook zo snel mogelijk die kant op om ze op te halen. Het is erg relaxed zeilen vandaag.

We vangen ook nog een Spaanse makreel.

Net voor hoogwater zijn we bij de Ría Guadiana, op de grens tussen Spanje en Portugal. We ankeren nog net aan de Portugese kant, omdat hier wat minder stroming zou staan. Toch zie je dat het alsnog hard stroomt, dat is even wat spannender als Suzy in het donker over de boot rent. Ze kijkt wel uit dat ze er niet in valt.

Ilha Culatra bestaat uit heel veel zand, een beetje begroeiing en wat kleine dorpjes. Het is een natuurgebied, waar enkele wandelpaden in zijn aangelegd. We gaan er heen met de dinghy en leggen aan in de vissershaven. Eerst het dorp door.

Daarna over de houten vlonders naar het strand. De houten vlonders liggen er niet voor niets, bij hoogwater kun je anders niet aan de strandkant komen. Deze foto’s zijn ongeveer van halverwege het getijde, het water komt nog veel hoger.

Op het strand gaan we linksaf en lopen en eind door. Er leven wat beestjes in het zand.

Het einde van het eiland vinden we toch te ver. Ergens halverwege vinden we een pad dat ons weer naar de andere kant van het eiland brengt. Aan de andere kant zoeken we de doorgang naar het dorp, maar die is er niet met hoogwater. Geulen met snel stromend water versperren de doorgang. Dus zelfde weg terug over het strand en terug naar het dorp

Mooi weer vandaag, dit is wat we ons voorgesteld hadden bij het zeilen langs de Portugese kust.

Ook bij Faro en Ilha de Culatra is een soort waddengebied met zandbanken en diepe geulen. In de ingang staat flink wat stroming, gelukkig naar binnen zodat we er niet tegenin hoeven. Het water is wat onstuimig.

Eenmaal binnen wordt de stroming minder. De ankerplek is mooi en relaxed, Suzy is helemaal enthousiast over de boot aan het spelen. Renzo probeert nog een visje voor haar te vangen, maar helaas, dat lukt niet vandaag.

De ochtend begint goed, mooi zonnig en lekker warm. Er komt wat deining door de haveningang, maar daar hebben we geen last van. We besluiten toch hier te blijven liggen in plaats van verhuizen naar de drukte van de ankerbaai voor het stadje. Het anker zit goed en we hebben beschutting voor de golven.

In de loop van de dag gaat het harder waaien en neemt de bewolking toe. Einde van de middag breekt de storm los.

We blijven aan boord en wachten tot het over is. Vanaf deze plek kunnen we de haveningang goed zien, blij dat we aan deze kant liggen. De hele ingang bestaat uit brekers, daar kom je niet meer doorheen.

In de avond nemen wind en regen weer af en wordt het rustig.

De volgende dag is de haveningang nog afgesloten voor al het verkeer wegens te gevaarlijk om te passeren. We mogen er dus niet uit en gaan met de dinghy naar Alvor. Het stadje heeft heel veel restaurants, barretjes en Engelse pensionado’s. We hebben een heerlijke indiase lunch en wandelen wat door de stad. Het is fijn om rond te lopen na een paar dagen alleen maar op de boot doorgebracht te hebben.

Terug naar de boot komt er toch nog een buitje over, maar daarna wordt het mooi, rustig en droog.

Morgen gaan we verder.

Tegen de tijd dat we koffie en ontbijt op hebben, is de wereld weer verdwenen in een dikke mist. We liggen niet ver van de kant, maar er is niets meer van te zien. Even afwachten tot het opklaart, we hebben de tijd, Alvor is niet ver. Rond 1 uur kunnen we weg, we zien waar we zijn en willen graag een betere ankerbaai vinden voor de wind die er de volgende dag aan zal komen.

Als we de baai van Sagres uit varen, is de mist helemaal verdwenen en is het zonnig.

Vooral bij Lagos is de kust geweldig mooi met rotsen en grotten. We hebben daar onze eigen sunset cruise. De zee is zo rustig dat we er dichtbij langs kunnen.

Even verderop is de baai van Alvor, waar we willen ankeren. Het is een soort waddengebiedje met zandbanken en stroomgeulen die af en toe ook van plek veranderen. We lopen bij springtij laagwater binnen en onze beide kaartplottersystemen zijn het niet eens waar de geul loopt. De stroomgeul heeft een paar boeien die op de goede plek zouden kunnen liggen. Na de eerste boei gaan we naar de volgende tot we met het zwaard het harde zand raken. Hier lag de geul dus niet. We stoppen ermee voor vandaag, we kunnen dit beter morgen bij hoogwater proberen. We kunnen prima ankeren net voorbij de ingang.

Vroeg vertrekken is voor ons altijd lastig, maar deze keer moeten we wel om vóór het donker in Sagres aan te komen. We staan op als het nog donker is en zijn om 8 uur weg. Buiten de haven zetten we de zeilen en gaan we te langzaam naar het zuiden. Verderop draait de wind ook nog verder tegen, dus we moeten kruisen in kleine slagen om niet te ver uit de kust te gaan vanwege de orca’s. Het gaat niet in het gewenste tempo, maar de kust is mooi en zo zien we er ook wat van vandaag.

Tegen de avond zijn we bij kaap Vicente, de uiterste zuidwest hoek van Europa.

Daarna wordt het snel donker. Kruisen in deze zee in het donker is niet te doen. Motorsailend en met de navigatie op de kaartplotter, komen we in de juiste baai terecht. Hier moeten we goed uitkijken voor mooringboeitjes en bootjes die niet op de kaart staan. Het is moeilijk te zien in het donker. We zien een plekje waar we het anker kunnen gooien. Tijd om te vieren dat we in de Algarve zijn aangekomen. 

Sines is niet heel groot of toeristisch, maar heeft wel een oud kasteel dat uitkijkt over de baai. We wandelen erheen, en gaan ook het stadje in. Kijken wat er nog meer te beleven valt.

Het is een steile klim, maar dat hadden we even nodig. We wandelen ook nog even door de smalle straatjes, maar door het grauwe weer hebben we het snel gezien en gaan weer terug.

De laatste avond in Sines hebben we nog een supergezellige bbq met medezeilers. Het wordt niet heel laat, de volgende morgen moet er een lang stuk gezeild worden om in de Algarve te komen.

We blijven bijna een week in Sines liggen. De dag na orkaan Kirk staan er nog hoge golven en geen wind, de dagen erna alleen zuidenwind. Prima weer om te gaan fietsen en zo de omgeving te verkennen.

De fietstocht begint over de uitgestrekte industrieterreinen rond Sines en net als Renzo om wil keren, komen we bij de kustweg en wordt het mooi. Tot aan Porto Covo zijn er mooie kliffen, strandjes en een ruige zee.

Porto Covo is een toeristisch dorpje met een baaitje waarin je zou kunnen ankeren met rustig weer. Nu is de hele ingang geblokkeerd door brekers.

In het dorp zijn wat restaurantjes en barretjes.

We kiezen het terras met het mooiste uitzicht om op te laden voor de terugweg.

In Sines leggen we de boot vast in een spinnenweb van landvasten. Aan alle kanten kunnen we Equinox met lange lijnen vastleggen, we willen geen schokken voelen op de boot als de steiger op een ander moment beweegt dan de boot. Daarnaast leggen we sommige lijnen ook nog dubbel aan, voor als er 1 breekt. We zijn er even mee bezig geweest, maar uiteindelijk is Renzo er ook tevreden over en liggen we rustig met de deining die de haven in komt en de wind die van voor komt. Zo hebben we nog steeds beschutting van de buiskap.

Als Kirk overtrekt, valt het ons allemaal mee. De wind in de haven is maximaal 25 knopen en het regent. Er komt wel deining binnen, maar omdat we goed vastgelegd hebben, hebben we daar ook weinig last van. Gelukkig rollen we niet. Als de regen voorbij is, kunnen we naar buiten en gaan we een rondje fietsen. Even kijken aan de kust hoe die grote golven er uit zien.

Ook daar valt het allemaal mee, onze conclusie is dat we ver genoeg naar het zuiden zijn gegaan om het ergste te ontlopen. In Galicia is het wel heftig, zien we op een filmpje dat in onze app groep voorbij komt.

Na het fietstochtje langs de kust gaan we lunchen in het dorp in een heel klein restaurant. We hebben superlekkere gegrilde vis.

Na de lunch nog even boodschappen doen. Het was weer een drukke dag;-)