Category: 2013-2014

Afgelopen nacht was erg bijzonder, we voeren het hogedruksysteem in en de wind en golven namen steeds meer af. Na een lange schemer werd het om 11 uur donker en ging de wind helemaal liggen. De autopilot kon de neus in de goede richting houden, maar volgens de GPS gingen we met 0.7 knopen schuin naar achteren… Er heerste volledige rust, af en toe verbroken door geproest van walvissen die heel dicht bij de boot waren. Toch de motor gestart en heel rustig richting wind en Dingle gestuurd. De boot leek te zweven op een lichtgevend tapijt, de drijvers omringd door bioluminiscensie met in het zog van alle drie rompen een oplichtende gloed. De boeggolven van de drijvers en hoofdromp ontmoeten elkaar in het midden van het net met een lichtgevende golftop. Gelukkig hebben we na niet al te lange tijd weer wind en kunnen we weer zeilen. Ondanks het hogedrukgebied hebben we veel bewolking en is het een grouwe dag. Net als de vislijn is uitgegooid is er een windshift en hebben we de wind recht van voren. De fok bak (wind van de verkeerde kant in het zeil) en de boot deinst door de wind… Met de hand weer gecorrigeerd en we kunnen weer verder zeilen. Maar dan blijkt de vislijn vreemd te lopen. Hij zit om het zwaard gewikkeld en misschien ook om het roer. We kunnen de lijn aan de achterkant van de boot met een haak opvissen, doorknippen en hebben in iedergeval de lijn en lure nog. Hoe we de rest gaan oplossen moeten we nog bedenken. Toch maar de lure weer uitgegooid en even later hebben we een heerlijke Albacore tonijn in de kuip liggen. Met een super verse sashimi vieren wedat we over de helft zijn! Een tonijn tartaar met aglio e olio en tomatensalade is het feestmaal voor het passeren van de 500 mijl te gaan mijlpaal. Al met al een feestdag dus! Om 19.32 nog 499 mijl te gaan. —– At 29.7.2014 19:32 (utc) our position was 45:57.57N 019;04.84W

We hebben een heerlijk rustige nacht gehad. Eindelijk weer zo rustig en diep slapen alsof je in een ankerbaai ligt. Wel even bedenken dat je aan het zeilen bent als je voor je wacht wordt gewekt. De oceaan is deze dag steeds rustiger geworden en we varen met een snelheid van 1.5 tot 5 knopen langzaam hoog aan de wind. Vanmorgen had Edith tijdens haar wacht twee Vinvissen vlak achter de boot, vanmiddag was er een in de buurt die naar ons toe zwom, de lures bestudeerde en daarna onderdook. Op de horizon zien we ook veel fontijnen van de walvissen. Het is echt prachtig als de oceaan zo rustig is. Helaas kwam onze tonijn vanavond uit een blikje. Gezien de snelheid hebben we ook onze makrelen haakjes uitgegooid, maar of ze hier ook zwemmen… Bijten doen ze tot op heden niet. We hebben nu om 19.36 nog 595 mijl te gaan, de komende twee dagen zullen nog wel erg rustig zijn. —– At 28.7.2014 19:36 (utc) our position was 44:52.82N 020:47.78W

Afgelopen nacht begon veelbelovend met een mooi lopend windje en dankzij de maanloze hemel een pracht aan sterren. Tijdens de 3e wacht om 3 uur in de morgen begon het te betrekken en ontstond er een groot onweerscomplex achter ons. Toch wel spannend of dat dan naar je toe komt of niet. Er waren grote weerlichten te zien en er klonken heel laag rommelende donders… Gelukkig kwam er om 6 uur al licht aan de hemel en bleef het slechte weer ons bespaard. Vandaag was de hele dag lekker zonnig, met een afnemend windje. We zitten nu dus echt in het hogedruk gebied. De windmolen heeft het weer begeven, door een ontwerpfoutje van “super wind” kan de bevestiging draaien in de buis waar de molen in staat. Hierdoor draait het snoer zich op en schiet los of breekt. Dat was ons met de overtocht van Sardinie naar Menorca al eens overkomen. Nu dus weer. Dat wordt dus zuiniger met energie doen en maar hopen dat we de schade kunnen repareren in Ierland. Verder nog geen vis gevangen, maar we zijn wel lekker aan het hengelen:) Nu, om 20.05 uur nog 695 mijl te gaan. —– At 27.7.2014 20:04 (utc) our position was 43:27.13N 022:01.80W

Na een natte nacht is vanmorgen het weer wat opgeklaard en kunnen we lekker zeilen recht op ons waypoint bij Dingle af in een sluimerig zonnetje. We hebben onze nieuwe deck(chair)luik zeer uitvoerig getest de afgelopen mijlen en gelukkig is het boven ons bed helemaal droog gebleven. Een hele verbetering als de boot een beetje waterdicht is. De zee is nog wel onrustig maar onze zeebenen beginnen er weer aan te wennen. Koken blijft lastig maar toch heeft Edith een heerljke goulash tevoorschijn getoverd met echt azoreaans rundvlees met bot! Nu om 19.20 utc nog 871 mijl te gaan. —– At 26.7.2014 19:22 (utc) our position was 41:13.32N 024:35.81W

We zijn weer onderweg! Vanmiddag 25 juli om 16.00 hebben we het anker opgehaald en 12 minuten later dobberden we tussen de pieren van Praia da Vitoria naar buiten. Gisteren was er veel wind uit het zuiden, draaiend naar zuid-west. Daarom zijn we in de baai verhuisd naar de zuidkant. Daar licht achter het industrieterrein van de haven nog een klein dorpje verscholen. We konden daar dicht bij het strand ankeren en lagen perfect in vlagen van boven de 30 knopen wind. Vandaag was het weer een stuk rustiger en het lage druk systeem dat de wind veroorzaakte blijft een beetje hangen boven de Azoren. Dit geeft niet het mooiste weer maar wel een wind om vanaf de Azoren naar het noorden te komen. De eerste uren onderweg zijn een beetje hobbelig. We moeten echt weer een beetje inslingeren! Het plan is naar Ierland te varen als het weer dat toelaat. Nu om half negen nog 1032 mijl te gaan. —– At 25.7.2014 20:36 (utc) our position was 39°04.99’N 026°43.49’W

In de haven hebben een paar roggen een feestje…

Nieuwe foto’s zijn hier te vinden.

Woensdagochtend is er inderdaad wind vanuit het zuiden zoals voorspeld is, dus anker weer omhoog en we zeilen om Sao Jorge heen naar Graciosa. De goede hoeveelheid wind uit de goede hoek en de hele dag een lekker zonnetje maken het zeilen erg comfortabel.

Af en toe springen er ook nog wat dolfijnen rond de boot, we zien een haai en 2 schildpadden. Bouwe heeft beet, maar waarschijnlijk was de vis te groot en is de lijn gebroken, weer geen vis vanavond! Een prima tochtje en we komen rond 5 uur in de baai van Graciosa aan. Even later komt ook de Rih Malti van Patrick en Patricia vanuit Terceira de baai binnen lopen, dat is weer een leuke verrassing! Wij gaan het dorpje verkennen; een paar terrasjes, een paar mooie molens en heel veel kerken.

Als we net bij de strandtent zitten, komt ook de Rih Malti bemanning er aan. We gaan gezellig samen naar het enige restaurant van het dorp aangeraden door de douane. We verwachten er niet veel van, maar eenmaal binnen blijkt het een echt gezellig restaurant en de verse zwaardvis is uitstekend.


Donderdagochtend moeten we al weer op tijd weg (half elf). We gaan terug naar Terceira en dat is weer 50 mijl zeilen. De wind weer in de rug en iets minder zon dan op woensdag, maar nog veel meer dolfijnen en een door Bouwe vers gebakken broodje. Weer een superzeildagje en om 6 uur ligt het anker weer in de baai van Praia da Vitoria. Met Bouwe en Margriet hebben we nog een laatste gezellige avond en dan zit de vakantie er weer op.
Nu ze weg zijn beginnen we aan de boot te klussen voor de oversteek naar het Europese vasteland. Ze hadden voor ons allerlei spullen meegebracht om nog even te installeren, dus we hebben wel een weekje nodig. Met de belangrijkste, een nieuw dekluik, zijn we vrijdag meteen begonnen. Het oude luik kregen we maar niet waterdicht en dat is best vervelend boven je bed. Helaas moet het gat voor het luik net iets groter zijn dan het oude gat en nog vervelender is dat de schroefgaten een halve centimeter verschoven zijn zodat er allemaal nieuwe verstevigingen in het dek gemaakt moeten worden.

—

Het feestje op Sao Jorge was erg leuk en gezellig. We hebben weer volksdansjes gezien, lokaal eten en drinken (voornamelijk bier en caiparinha’s) geproefd, midden in de nacht naar optredens van bands geluisterd en als hoogtepunt was er zondagmiddag het stierenrennen op de commerciele kade. De kade werd afgezet met containers en er werden 4 houten hokken met stieren op gezet. Dan wordt de eerste stier aan een lang touw los gelaten. 4 mannen met witte blousjes en zwarte hoedjes hangen aan de andere kant aan het touw. De stier rent enthousiast op wat mannen af die vervolgens zo hard mogelijk rondjes lopen, soms zwaaien ze met een doek of met paraplu’s en de stier speelt mee. Als de stier moe is, wordt hij weer opgesloten en na een tijdje wordt de volgende stier vrijgelaten. De stierenmenners kennen de stieren al wel, want ze worden steeds fanatieker. De laatste stier zorgt ervoor dat het halve publiek op de kade in het water springt en deze neemt ook nog eens 1 man die niet snel genoeg een container op klom op de horens tot groot vermaak van iedereen.

Dinsdag vertrekken we uiteindelijk na 11 dagen uit het gezellige Velas en zeilen we naar Angra do Heroismo op Terceira. De Hestur is als eerste vertrokken, daarna de Windjammer, Mobilis en de Mar Lena en natuurlijk gaan wij als laatste, allemaal richting Angra. De hele weg hebben we verschillende groepen dolfijnen rond de boot en na de zuidpunt van Sao Jorge kunnen we lekker zeilen en halen we ze allemaal in. In Angra aangekomen kunnen we ankeren en snel naar de kant om het duitse voetbal te bekijken. Wij juichen bij elk duits doelpunt en de Portugezen houden het in de rust voor gezien, blijkbaar geen fans van Duitsland…

Donderdag zeilen we naar Praia da Vittoria, ankeren daar voor de haven en worden weer hartelijk ontvangen door de havenmeester. Vrijdagochtend vroeg gaan we met de bus naar het vliegveld om Bouwe en Margriet op te halen. Leuk om weer eens bezoek te hebben. Vrijdag hangen we nog wat rond in Praia da Vittoria en eten ‘s avonds in een goed restaurant met uitzicht op de boot. We willen graag een stukje met ze zeilen en zaterdag zeilen we weer terug naar Angra do Heroismo. ‘s Avonds hebben we daar weer stierenrennen door de straten van Angra. Dit is helemaal bijzonder. Alle deuren en ramen van de huizen zijn afgezet met planken en op alle balkons en muurtjes zitten mensen te kijken naar een stier die achter een paar mannen aan rent. Ook hier weer 4 stieren, waarbij elke stier steeds enthousiaster wordt.

Daarnaast hebben de mannen ook steeds meer bier op, dus steeds overmoediger en langzamer. Wij zitten op een muurtje aan het einde van het parcour, dicht bij de biertent. Het einde van het parcour is een witte streep, de stierenmenners moeten boete betalen als de stier over die streep gaat en ze hangen dan ook uit alle macht met 4 man aan het touw als de stier in de buurt van de eindstreep komt. Langs het parcour is het gezellig en het blijft komisch om te zien hoe de mannen voor de stier wegrennen. We hebben geen ongelukken gezien, maar op de ‘reclamefilmpjes’ van Terceira zie je alle blunders achter elkaar met meer dan genoeg pijnlijke ongevallen. Na het rennen van de stieren gaan we lekker eten bij een steakhouse met bief van de lokale koeien. De runderen worden hier erg goed opgevoed!
Zondag staan we vroeg op om naar Sao Jorge te zeilen, maar helaas laat de beloofde wind het een beetje afweten en kunnen we soms een stukje zeilen en dan weer verder op de motor. Af en toe duikt er een groepje dolfijnen op. We komen net na 8 uur aan en deze keer gaan we wel ankeren in Velas, de haven ziet er vol uit en het ligt veel rustiger voor anker dan in de haven nu.
Maandag en dinsdag is er erg weinig wind voorspeld en we hebben geen zin in lange stukken op de motor en we besluiten in Velas te blijven, een autootje te huren en eventueel met een ferry naar Horta te gaan. Maandagmiddag hebben we een auto en rijden naar de noordkust van Sao Jorge. Mooie grindweggetjes met schitterend blauw onkruid (Hortensia’s) langs de weg. Nog meer goed opgevoede koeien die rustig de ‘snelweg’ oversteken, nog veel meer konijnen die de weg oversteken. Meertjes, dorpjes en een mooi aangelegd park. We besluiten dat we de volgende dag toch gaan doorbrengen op Sao Jorge in plaats van in Horta, er valt hier nog zo veel te zien…

Dinsdagochtend tijdens het ontbijt landt een jong musje op de boot, hij lijkt totaal niet bang van ons, je kan hem bijna aaien. Hij huppelt alleen de grootschoot omhoog als je dichterbij komt. Heel vreemd. Vervolgens vliegt ie toch weg en landt in het water. Hij was dus doodsbang maar te moe om te vliegen. Musjes kunnen niet zo heel goed zwemmen en snel gooien we de dinghy in het water voor een reddingsactie. Hij wordt opgevist door Bouwe en in een bakje gezet. Na wat opdrogen in de zon op de buiskap, moet er natuurlijk ook wat te eten in. Brood in suikerwater wordt gevoerd door Margriet en het musje knapt wat op. Dan gaan we toch op pad en laten het musje op de boot achter, misschien dat hij het overleeft. We rijden naar de ‘koffieplantage’ en nog naar de kaasfabriek. ‘s Middags willen we nog wel even in 1 van de plaatselijke zeezwembaden gaan zwemmen, maar er zwemmen ook zo veel kwallen rond dat wij er toch maar van af zien.
Morgen is er volgens de voorspelling weer wind en gaan we naar Graciosa.

Gezellig met Bouwe en Margriet ontbijten als de koffie aan boord op is.

Nu nog winnen. ..

Voetbal met Duitse en Franse vrienden.  Ze juichen ook voor ons!

Vanwege een cultureel festival hebben we bedacht om toch wat langer in Velas te blijven liggen. Ze hebben een leuk programma samengesteld: elke avond bands, feest en goedkoop en lekker eten en drinken, overdag nog wat volksdansjes en demonstraties van allerlei sport- en cultuurevenementen en als hoogtepunt gaan we zondag stieren door de straten van Velas zien rennen. De demonstratie van het stierenvechten te paard hebben we moeten missen door de voetbalwedstrijd Duitsland – Frankrijk, die we samen met onze Duitse en Franse zeilvrienden hebben zitten kijken.
We hebben nu erg mooi weer in de Azoren, lekker zonnig en warm. Naast de klusjes aan de boot vonden we het ook leuk om een rondje te gaan fietsen naar de kaasfabriek. Helaas is Sao Jorge erg steil en was de fietstocht meer een wandeltocht met fiets omhoog, maar uiteindelijk moe en bezweet kwamen we bij de kaasfabriek aan en hebben een mooie rondleiding gekregen met als bonus het proeven van alle soorten kaas. Heerlijk, we snappen nog steeds niet waarom er zo weinig Azoreaanse kaas in Nederland op de markt is. De weg naar beneden was gelukkig een stuk makkelijker, maar de remmen werden wel roodgloeiend.

Omdat we hier toch wat langer blijven vonden we het ook nodig om ook hier graffiti op de muur achter te laten. We hebben het er weer druk mee gehad. Na het schilderen was het zo warm dat we voor het eerst uit vrije wil in de Azoren de zee in gesprongen zijn!

Vandaag was het plan om van hoge rotsen het water in te springen, maar de weg omhoog uit het water kon niet gevonden worden. Vandaar dat we met Dan en Charlotte van de Hestur en Claus en Sylke van de Windjammer maar van iets lagere rotsen gesprongen zijn… De zee is nog steeds koud, maar we beginnen er aan te wennen. En dan is het al weer tijd voor de wedstrijd…
—

We zijn vandaag weer lekker “druk” geweest!
Eerst bijtijds opgestaan om van onze tweede helft van de autohuur te genieten. We zijn vandaag helemaal naar het zuid-oosten gereden. Geen spannende off road avonturen vandaag, het duwen van onze huurauto de vulkaan op in fijn lavagrint was wel genoeg voor deze week. Gisteren hebben we na het uitzwaaien van de White Spirit en de Maris een autootje gehuurd en hadden we geluk dat alle toppen helemaal vrij waren van wolken. We konden Pico, Faial, Graciosa en Terceira allemaal goed zien. Op onze kaart waren witte wegen aangegeven, wij namen aan dat die wel voor auto’s geschikt waren, maar er bleken veel meer kleine weggetjes te zijn dan op de kaart stonden en eigenlijk waren ze als wandelpad aangegeven. Maar ja als je spare-ribs kan bezorgen met zo’n auto, dan moet een vulkaan geen probleem zijn toch? In het noorden hebben we nog een betonnen complex met vuurtoren bekeken, helemaal verlaten. Volgens de havenmeester was na een aardbeving dat stuk van het eiland niet meer stabiel en is het verlaten. Er hing een bijzondere sfeer.

Vandaag veel koeien op de weg. Een steekt zelfs zijn/haar hoofd door het raam naar binnen. Gezellig. Net te laat met een foto van de verbaasde gezichten van Renzo en de koe…

Na het retourneren van onze stoffige Toyota waren we precies op tijd om versierde boten de vissershaven binnen te zien varen. Weer een feest van de Espirito Santo. In een processie werden twee heilige beelden van de haven door het dorp begeleidt met een fanfare en loper van gekleurd zaagsel in bijzondere patronen op de weg geplaatst.

Hierna konden we in de haven aansluiten in de rij voor een gratis maaltijd, Sardines, gestoofde Conger aal, schelpen, aardappelen en een vissoep met brood. De flink volgeladen borden (de mensen achter de tafels waren erg enthousiast met opscheppen) werden staand opgegeten aan lange iets te lage tafels. Het was een hele belevenis.

En een goede bodem voor het volgende kroeg bezoek. Want het werd tijd voor de oranje t-shirs. We hebben de voetbalwedstrijd in een restaurant bij het dorpsplein gekeken. Spannend!

Het is al weer een heel tijd terug dat we onze blog hebben bijgewerkt. We zijn 10 dagen in Horta geweest en dat is best lang voor ons, maar elke dag komen er weer mensen aan die we lang niet gezien hebben of die we leren kennen. Alle verhalen die gedeeld moeten worden en het is gewoon erg gezellig. We wilden graag wat klusjes aan de boot doen, maar alle spullen die we nodig hebben om de klussen uit te voeren zijn niet verkrijgbaar, dus we hebben alle tijd. Tijd om de schildering van 5 jaar terug bij te werken, tijd om in de bar te hangen voor de WK, naar het walvismuseum, Peter Sport cafe bezoeken en vooral veel bijpraten.

We wilden ook graag naar Pico, aangezien we daar de vorige keer niet geweest zijn. Het is alleen lastig om daar een goede plek te vinden voor de boot, dus we zijn met de ferry gegaan. Autootje gehuurd bij aankomst en we zijn gaan rijden langs de wijgaarden die ommuurd zijn met lavastenen, daarna de berg op tussen de koeien door en langs de meertjes en zo ver mogelijk de Pico (de hoogste berg van Portugal) op. Pico ziet er weer heel anders uit dan de andere Azoriaanse eilanden. Vooral als we langs de bergmeertjes rijden zitten we echt in de wolken en zien we grasland, kleine boompjes met witte stammetjes, meertjes en vooral veel koeien op de weg. Andere auto’s zijn er nauwelijks. Als we dan de Pico op rijden trekken de wolken wat weg en zien we zelfs even de top. Vanaf het bergstation is het weer helemaal bewolkt en we zijn te laat om nog de hele klim naar boven te maken en we rijden langs allerlei mooie kronkelwegen weer naar beneden. Dan komen we weer in het dorp, leveren de auto in en nemen de ferry terug naar Horta.

Donderdag was het nog even een regenachtige dag, maar vrijdag klaarde het weer op en vonden we het tijd om te vertrekken. Nog even de laatste dingen geregeld en gaan we zeilen naar Velas op Sao Jorge. Een rustig tochtje van ongeveer 20 mijl met prachtig weer. Geen vis gevangen onderweg en helaas ook geen dolfijnen of walvissen gezien. Op Velas aangekomen kunnen we aanleggen recht voor het havenkantoor en liggen de White Spirit en de Maris er ook. We worden erg hartelijk welkom geheten door de havenmeester die ook meteen alle toeristische hoogtepunten van het eiland vertelt. Vandaag, zaterdag, willen Ben en Elly van de White Spirit vertrekken naar Engeland, dus we hebben gisterenavond nog even gezellig geborreld en gegeten.
Vandaag willen wij meer van het eiland zien.

En gelijk de nieuwe Facebook link controleren

Misschien ook omdat Wij weer gewonnen hebben…